Ierse Confederale Oorlogen

Ierse Confederale Oorlogen of Elfjarige Oorlog
Onderdeel van Oorlogen van de Drie Koninkrijken
	Gravure van Wenceslas Hollar over vermeende Ierse wreedheden tijdens de opstand van 1641
Datum	oktober 1641 - april 1653
Locatie	Ierland
Resultaat	Overwinning van het Engelse parlement Engelse verovering van Ierland; Nederlaag van de Engelse royalisten; Verslaan van de Iers-katholieke machthebbers;
Strijdende partijen
Leiders en commandanten
Troepensterkte
Verliezen

De Ierse Confederale Oorlogen, ook wel de Elfjarige Oorlog genoemd (afgeleid van de Ierse naam Cogadh na hAon Bhliana Déag) vonden plaats in Ierland tussen 1641 en 1653. Het was het Ierse strijdtoneel van de Oorlogen van de Drie Koninkrijken, een reeks burgeroorlogen in de koninkrijken Ierland, Engeland en Schotland (alle drie geregeerd door Karel I). De oorlog in Ierland begon met een opstand in 1641 door Ierse katholieken, die probeerden het Engelse bestuur in Ierland over te nemen en daarmee concessies voor katholieken af te dwingen. De katholieke leiders vormden in 1642 de Ierse Katholieke Confederatie, dat het grootste deel van Ierland bestuurde en losjes aan de zijde stond van de royalisten. De confederalen en royalisten vochten tegen het Engelse parlement en Schotse covenanters. In 1649 viel een parlementsleger onder Oliver Cromwell Ierland binnen en wist tegen 1653 het eiland te veroveren.

De oorlog had zowel een religieus als etnisch karakter. De inzet was wie Ierland zou besturen, of dit vanuit Engeland zou gebeuren, wiens etnische en religieuze groeperingen het meeste land zou bezitten en welke religie de overhand zou krijgen in het land. Het was het meest destructieve conflict in de geschiedenis van Ierland.